Чон болн Ноха

Эццн Чон селіні ґґр йовљ йовад, тарєн Нохаг ўзні. Эн терўніс сурна:
- Ноха, келлч, тадн альдас хот авдвт?
- Імтн маднд ґгні, – гиљ Ноха келні.
- Теднд цергллєн кўнд болну?
- Уга. Цергллт кўнд биш. Мана єол керг – сґґєір гер, хаша-хаац харх юмн.
- Тиигсн тґлід таднд хот ґгнў? Би тана цергллтд орх санатав. Ода маднд, чонмудт, хот олљ авхд кўнд болљана.
- Ні, мана цергллтд ор! Мини эзн чамд бас хот ґгід бііх.
Чон байрлад, імтнд церглхдін белн болна. Нохан эзні герин ик ўўднір орљ йовад, Чон нііљин кўзўні нооснь зґвір баєрсинь ўзні.
- Ноха, юњгад кўзўні нооснчн баєрсмб? Юн болљ одв? – гиљ Чон терўніс сурна.
- Энтн кўзўнд біісн цевіс кґлті. Би ґдрин дуусн цевір бооєата біідв. Тегід кўзўні ноосм унљ одв.
- Тиигхлі, Ноха, менд бі! Би імтнд церглшгов. Би тарєн биш болвчн оньдин сулар бііхв, – гиљ Чон келчкід йовљ одна.